ATATÜRKTEN ANILAR
(Halil Nuri YURDAKUL’DAN)
İnönü Harpler öncesi birliklerimiz, çok ciddi bir askeri eğitime tutulmuşlardı.Ayrıca askeri bölgelere,Yunanlılara haber ulaştırırlar korkusuyla hiçbir sivil şahıs sokulmuyordu.
Bir gün karargah penceresinden,eğitim yapan askeri birliğin atları arkasında koşup , eteklerine birbirlerini iterek ve kapışarak bir şeyler dolduran kadınlar gördüm.Hemen emir erime emir vererek,o kadınlar ne topluyorlarsa onlarla beraber karargahıma alıp getirmesini emrettim.
Az sonra emir erim, dört beş köylü kadınını eteklerine topladıkları şeylerle beraber odama getirdi.
Kadınlar iyice korkmuş, renkleri sapsarı , bana yalvarmaya başlamışlar ve suçsuz olduklarını söylemeye çalışıyorlardı.
Zavallıların renkleri belli olmayan yüzlerce yamalı giysileri içinde,üstleri başları adete dökülüyordu..
Eteklerini açtırdığımda eteklerinin at pislikleri ile dolu olduğunu gördüm. Bunları ne yapacaklarını sordum.
İçlerinden birisi dışkı içinden bir arpa tanesi bulup bana göstererek.”Ha bunları toplar,fışkıdan(at pisliği) ayırır.temizler,yıkar öğütür ekmek yaparız.Babasız yetimlere yediririz.” Diye cevap verdi.
Hakikaten dört sene süren Birinci Cihan Harbi, yüzbinlerce can almış ve ülkede yüzbinlerce öksüz, yetim ve dul bırakmıştı..
İşte Kurtuluş Harbi böyle yokluklar içinde kazanılmıştır.